Skip to main content

Termen in Problemen

Welke problemen worden door een klinisch psycholoog behandeld?

P

  • Persoonlijkheidsstoornissen (2)

    Persoonlijkheidsstoornissen is een categorie van psychische aandoeningen in het DSM-IV die gekenmerkt wordt door een star en duurzaam patroon van gedachten, gevoelens en gedragingen die binnen de cultuur van de betrokkene duidelijk afwijkt van de verwachtingen.

    Om bij een patiënt de diagnose van een persoonlijkheidsstoornis te kunnen stellen, moet volgens het DSM-IV-TR aan de volgende criteria worden voldaan:

    A. Een duurzaam patroon van innerlijke ervaringen en gedragingen die duidelijk binnen de cultuur van betrokkene afwijken van de verwachtingen. Dit patroon wordt zichtbaar op twee (of meer) van de volgende terreinen:

    1.cognities (dat wil zeggen de wijze van waarnemen en interpreteren van zichzelf, anderen en gebeurtenissen)
    2.affecten (dat wil zeggen de draagwijdte, intensiteit, labiliteit en de adequaatheid van de emotionele reacties)
    3.functioneren in het contact met anderen
    4.beheersing van de impulsen
    B. Het duurzame patroon is star en uit zich op een breed terrein van persoonlijke en sociale situaties.

    C. Het duurzame patroon veroorzaakt in significante mate lijden of beperkingen in het sociaal en beroepsmatig functioneren of het functioneren op andere belangrijke terreinen.

    D. Het patroon is stabiel en van lange duur en het begin kan worden teruggevoerd naar ten minste de adolescentie of de vroege volwassenheid.

    E. Het duurzame patroon is niet eerder toe te schrijven aan een uiting of de consequentie van een andere psychische stoornis.

    F. Het duurzame patroon is niet het gevolg van de directe fysiologische effecten van een middel (bijvoorbeeld drug, geneesmiddel) of een somatische aandoening (bijvoorbeeld schedeltrauma).

  • Postnatale depressie

    Postnatale depressie of postpartum depressie is een veel voorkomende aandoening bij vrouwen na een bevalling. De symptomen van neerslachtigheid en angst kunnen in intensiteit en duur verschillen:

    In eerder lichte gevallen heeft de vrouw last van verdriet en huilbuien, angst, prikkelbaarheid, wisselende stemmingen en vermoeidheid. Dit wordt ook wel eens de babyblues genoemd. Meestal zijn deze symptomen dan binnen een paar weken na de bevalling verdwenen.

    In ernstiger gevallen zijn de symptomen ingrijpender en langer van duur en is er sprake van een postnatale depressie. De symptomen kunnen een paar maanden duren, maar soms ook een paar jaar. Psychotherapie is dan vaak aan te raden en effectief. Naast angst en verdriet kunnen ook schuldgevoelens en verlies van eigenwaarde optreden. De jonge moeder of vrouw heeft weinig energie en interesse (kan niet genieten van de baby) en is overgevoelig voor kleine irritaties. Er kunnen ook eet- en slaapproblemen ontstaan.

    De meest voorkomende kenmerken zijn:

    1. Huilbuien
    2. Prikkelbaar
    3. Zich onzeker voelen
    4. Somber gestemd zijn
    5. Schaamte om uw gevoelens
    6. Gevoel alleen te zijn
    7. Bezorgd om lichamelijke gevolgen van de bevalling

  • Psychiatrische problematiek (2)

    De term psychiatrische ziekte wordt gebruikt om een beschrijving te geven van een geestelijke en emotionele gesteldheid. Het begrip psychiatrische problematiek wordt vaak gebruikt als het functioneren van mensen als gevolg van hun aandoening wordt belemmerd in belangrijke levensgebieden als leren, wonen, werken en sociale contacten.

  • Psychose (2)

    Een psychose is een psychiatrisch toestandsbeeld (psychische aandoening), waarbij de patiënt het normale contact met de - door zijn omgeving ervaren - werkelijkheid kwijt is. Dit kan zich uiten in wanen (bv. constant denken dat je achtervolgd wordt), hallucinaties (dingen zien, horen of voelen, die er eigenlijk niet zijn), maar ook in ernstig verward denken, voelen, spreken of schrijven.

  • Psychosomatische klachten (2)

    Psyche betekent geest, soma betekent lichaam. Onverwerkte gevoelens of stress kunnen zich uiten via het lichaam. Psychosomatische klachten zijn dus lichamelijke klachten die een psychische oorzaak hebben en geen lichamelijke. Dat betekent dat artsen geen lichamelijke verklaring voor de klachten vinden.