Hoe is het mogelijk dat anno 2012 een consult bij een psychotherapeut of psycholoog niet wordt terugbetaald? Antidepressiva, benzodiazepines of anxiolytica gaan vlot over de toonbank en worden gretig ingenomen. Het verdriet, hieraan onderliggend, wordt blijkbaar veel liever ingeslikt dan uitgespuugd.
Wetgever en patiënt spelen onder één hoedje, zo lijkt het wel. Ze lijken wel twee handen op één buik: de weerstand bij de patiënt om een “psy” te raadplegen wordt gedeeld door de wetgever, die toch tezelfdertijd en ten allen tijde potentiële patiënt blijft. Wat er ook van zij, het is een feit dat mensen liever een pilletje slikken dan hun hart uitstorten, wat in het voordeel speelt van de farmaceutische industrie, enerzijds, in het nadeel van de psychotherapeutische ambacht, anderzijds.
Vanwaar deze minachting voor het woord? Vanwaar deze angst voor het spreken?
In het hart van de problematiek ligt de niet-erkenning van de beroepscategorie van “psychotherapeut” of “psycholoog”. En, zo gaat de redenering verder, aangezien de beroepsgroep niet is gedefinieerd, kan men
niet bepalen welke consultaties moeten worden terugbetaald. Slotsom: en dus wordt helemaal niets geregeld, noch terugbetaald!
Lees verder op http://eesterschelde.blogspot.be [1]
Links:
[1] http://eesterschelde.blogspot.be